انجمن دانشجویان



کارآفرینی سازمانی

کارآفرینی سازمانی،( به انگلیسی: Intrapreneurship) فرآیندی در کارآفرینی است که سازمان طی می‌کند، تا همه کارکنان بتوانند در نقش کارآفرین انجام وظیفه کنند و تمام فعالیت‌های فردی یا گروهی را به‌طور مستمر، سریع و راحت در سازمان مرکزی به ثمر برسانند.
هنگامی که فعالیت کارآفرینی توسط فرد یا گروه کارآفرین در داخل یک سازمان انجام بگیرد، به آن کارآفرینی سازمانی گویند.
به‌طور متداول واژهٔ کارآفرینی( مانند واژه‌های فیزیک، شیمی و ریاضی) دو مفهوم را می‌رساند: کارآفرینی به معنای فرایند و پدیدهٔ خلاقیت و نوآوری عرضه شده( تجاری شده) و کارآفرینی به معنای یک رشته علمی.
رشته علمی کارآفرینی تحت عنوان مدیریت کارآفرینی، مهندسی کارآفرینی و نیز کارآفرینی‌شناسی نیز نامیده می‌شود.
کارآفرین، فردی است که با صرف زمان و انرژی لازم، منابع، نیروی کار، مواد اولیه و سایر دارایی‌ها را به گونه‌ای هماهنگ می‌سازد که ارزش آن‌ها یا محصولات حاصل از آن‌ها نسبت به حالت اولیه‌اش افزایش یابد( ایجاد ارزش افزوده کند ). کارآفرینان با مهارتی که در تشخیص فرصت‌ها و موقعیت‌ها و ایجاد حرکت در جهت توسعهٔ این موقعیت‌ها دارند، پیشگامان حقیقی تغییر در اقتصاد و تحولات اجتماعی محسوب می‌شوند.
کارمندان در حالی که برای سازمان بزرگی مشغول به کار هستند، می‌توانند مانند یک کارآفرین فکر و عمل کنند.
کارآفرینان سازمانی، معمولا به تنهایی ابتکار عمل را به دست می‌گیرند تا محصولات، فرآیندها، ت‌ها و خدماتی برای سازمان‌شان ایجاد کنند، در حالی که هنوز تحت لوای ارزش‌ها و اهداف سازمان فعالیت می‌کنند.
- کارآفرینی سازمانی ابداع شده تا فعالیت‌های نوآورانه را در یک بافت سازمانی توصیف کند.
از طرف دیگر، واژه‌ی کارآفرینی سازمانی بر جنبه‌های مشارکت و همکاری نیز تاکید دارد.
- کارآفرینی سازمانی همچنین می‌تواند بهبود یک فرایند را درون شرکت در برگیرد.

منبع : مقاله کارآفرینی سازمانی


انجمن دانشجویان

خودکنترلی

افرادی که خودکنترلی دارنند می‌توانند آنچه می‌خواهند را تعدیل کنند تا اطمینان یابند که افراط یا تفریط نمی‌کنند.
سنت توماس آکوویناس( St Thomas Aquinas) که یک فیلسوق و دین شناسی قرون وسطایی بود، گفت که افراد خدکنترلگر می‌توانند "زندگی خود را حفظ کنند".
واکلر، سه مرحله آموزش خودکنترلی برای رسیدن به منبع کنترل درونی به دانش‌آموزان را به شرح زیر ذکر کرد: مرحله اول: مرحله‌اول شامل اداره رفتار دانش‌آموز از طریق معلم است.
معلم با استفاده از روش‌های تقویت مثبت، محروم کردن، جریمه کردن، رهنمود دادن و حذف پاداش بعد از بهبود رفتار و همچنین با استفاده از روش الگوسازی و تمرکز دانش‌آموز بر رفتارهای مثبت و منفی همسالان، می‌توانند رفتارهای نامناسب دانش‌آموزان را تغییر دهند.
وجود مهارت‌های خودکنترلی دانش‌آموزان، یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت آنها در جامعه است که منجر به سازگاری و تطابق فرد با محیط و اجتماع می‌شود و افراد را به میزان لازم به استقلال و مسیولیت‌پذیری می‌رساند.
مرحله سوم: آموزش شیوه‌های حل مساله و آموزش خود تعلیمی به دانش‌آموزان.
منظور از خودنظارتی، حفظ توجه فعال به رخداد افکار و رفتارهای هدفمند خاص است.
تراژدی‏‌‌های یونان باستان، آکنده از پنداره‎های درماندگی بشر در برابر خدایان و یا سرنوشت بود.
نمایشنامه‎های شکسپیر، هم نمایشگر سرنوشت محزون از پیش تعیین شده، و هم نمایانگر اراده‎ی آزاد است.
جامعه شناسان آن را به عنوان خودمختاری در برابر خود بیگانگی و یا ناتوانی نام برده‎اند و روانشناسان از آن به عنوان رفتارگرایی در برابر ذهن گرایی نام برده اند.
نیچه[۲]، قدرت را مهمترین پدیده روان شناختی نامیده است و آدلر[۳] در نظام روانشناسی فردی خود بیان کرده است که مبارزه کردن برای کنترل شخص بر سرنوشت خود، مهمترین انگیزش است و هر شخص بدون احساس چنین کنترلی دچار عقده‎ی حقارت، خواهد بود و ممکن است درصدد جبران بیش از حد تلاشهای خود برای رسیدن به حس کنترل یا غلبه باشد.
این سازه، در مطالعات مربوط به انگیزش، به گونه فزاینده‎ای اهمیت نظری و علمی بدست آورده است.
سازه خود کنترلی ریشه در نظریه‎ی یادگیری اجتماعی دارد.
در این نظریه، تقویت به عنوان تعیین کننده‎ی رفتار شناخته شده است و ادراک فرد در مورد منبع این تقویت عنصری اساسی در تعیین رفتار است.
بدین معنی که در هر رفتاری این دو ارزش( دو قطب) نمی‎تواند با هم وجود داشته باشند.
این متغییر دو قطبی خود کنترلی درونی در مقابل خود کنترلی بیرونی است.

منبع : مقاله خودکنترلی


انجمن دانشجویان

فوریت‌های پزشکی رویدادی ناگهانی و نامنتظر که نیاز به اقدام فوری دارد. به طور کلی فوریت به وضعیتی اطلاق می‌شود که حیات بیمار بلافاصله یا در مدت چند دقیقه تا چند ساعت آینده تهدید گردد. این رویدادها معمولاً در صورت عدم مداخله سریع پزشکی به مرگ بیمار می‌انجامند، مانند ترومای شدید در تصادف رانندگی یا سکته قلبی و سکته مغزی انجام زایمان های اورژانسی شکم حاد و. در این مواقع معمولاً مرکز فوریتهای پزشکی برای انجام خدمات پزشکی و و ارائه خدمات فوریتهای پزشکی وارد عمل می‌شود. افراد داخل امبولانس شامل یک راننده و یک پارامدیک اورژانس و یا اینترمدیت اورژانس می باشد که پارامدیک اورژانس متخصص فوریت های پزشکی است و حتی از لحاظ درجه علمی از پزشک عمومی نیز بالاتر است .

فوریت های پزشکی اولین با ر در دهه 1960 میلادی و درآمریکای به عنوان یک سیستم امداد رسانی رسمی پایه گذاری شد . پس از آن با توجه به اهمیت مقوله فوریت های پزشکی و اهمیت امداد رسانی در مواقع مورد نیاز ، این سیستم به عنوان یک سیستم رسمی و ضروری در سراسر دنیا به رسمیت شناخته شد . در ایران سیستم فوریت های پزشکی برای اولین با در سال 1352 پس از وقوع حادثه دردناک فروریختن سقف سالن انتظار فرودگاه مهر آباد تهران و کشته شدن تعدادی از مسافران وپرسنل برای اولین با ر تاسیس شد و پس از آن در سالهای بعد به مرور زمان با توجه به ضرورت وجود سیستم فوریت های پزشکی به صورت سازمان یافته تر و با تجهیزات به روز تر به ارائه خدمات ادامه داد و ایران بعنوان چهارمین کشور دنیا به سیستم فوریت های پزشکی تجهیز شد و بنابراین می توان ادعا کرد ایران یکی از پیش تازان عرصه فوریت های پزشکی در دنیا به شمار می آید.

ا مروزه با روند رو به رشد مرگ و میر در اثر بیماری‌های قلبی و عروقی، سوانح رانندگی، فراوانی حوادث و بلایای غیر مترقبه طبیعی و غیر طبیعی فوریت های اورژانس یکی از حیاتی ترین سیستم های مورد نیاز هر جامعه به شمار می آید . و باتوجه به اهمیت زیاد سیستم فوریت های پزشکی یکی از اساسی ترین نیازهای نظام سلامت جامعه تربیت افرادی با توانایی‌ها و صلاحیت‌های علمی و عملی ویژه است تا با آمادگی کامل در حساس‌ترین لحظات به یاری دردمندان بشتابند. سیستم فوریت های پزشکی با بهره گیری از تجهیزات خاص و متخصصان زبده به صورت شبانه روزی و آماده ارائه خدمات به افراد نیازمند و در معرض خطر هستند . با توحه به حساسیت مقوله فوریت های اورژانس کلیه پرسنل مشغول به خدمت در سیستم فوریت های پزشکی مم به گذراندن دوره های آموزش فوریت های پزشکی هستند . با توجه به رشد روز افزون جمعیت در کلیه مناطق دنیا و نیاز روز افزون به افزایش میزان خدمات فوریت های پزشکی ، استفاده از نیرو های کارآمد زبده می توانند تا حدودی از میزان اتلاف وقت ، انرژی و هزینه بکاهد . با توجه به محدودیت امکانات با به کارگیری افراد دوره دیده با تجربه و تخصص مناسب می توان از بسیاری اقدامات غیر ضرروری و صرف هزینه و انرژی جلوگیری کرد . برای مثال با استفاده از اپراتورهای متخصص که وظیفه پاسخگویی به تماس های دریافتی را به عهده دارند در بسیاری موارد می توان با ارائه راهنمایی ها لازم از اعزام بی مورد آمبولانس و نیروهای فوریتهای پزشکی به مکان جلوگیری به عمل آورد و یا در موارد بسیار حساس با ارائه راه کار ها و راهنمایی های موثر تا رسیدن نیروهای فوریت های پزشکی در محل وقوع حادثه از بروز حوادث ناگوار جلوگیری به عمل آورد . بنابراین وظیفه فوریت های پزشکی تنها اعزام نیرو و تجهیزات به محل وقوع حادثه نیست در بسیاری از موارد فوریت های پزشکی با ارائه راهنمایی و راهکار های درمانی مناسب می تواند از بروز حوادث ناگوار جلوگیری کند .

منبع:پاورپوینت فوریت های پزشکی


انجمن دانشجویان

فراوردهٔ خونی (به انگلیسی: Blood product) به هر گونه عنصر خونی گفته می‌شود که در انتقال خون توسط افراد اهدا می‌شود. فراوردهٔ خونی می‌تواند گلبول قرمز، پلاسما یا پلاکت باشد. البته فراوردهٔ خونی از سرم (که عنصری مصنوعی است و به عنوان جایگزین خون استفاده می‌شود) متفاوت بوده و به عنوان معادل یکدیگر استفاده نمی‌شوند.

اجزاء یک واحد خون کامل شامل پلاسما، گلبول قرمز و پلاکت می باشد .

برای ذخیره سازی و حفظ عملکردشان شرایط متفاوتی دارند. پلاکت های باقی مانده در یک واحد گلبول قرمز در دمای یخچال به صورت توده در آمده و تحت تاثیر پروتئین پلاسما و گلبول قرمز بسرعت خاصیت هموستاز آن کاهش می یابد. همچنین فاکتورهای انعقادی موجود در یک واحد خون (فاکتور ۵-۸) گاهی در ۴ درجه تغییر می یابند.بهترین فایده را از یک واحد خون اهدایی زمانی بدست می آوریم که فرآورده های آن، پلاسما، گلبول قرمز، پلاکت از یکدیگر جدا گردد و بسته به نوع فرآورده در دما و وضعیت های متفاوت ذخیره سازی شود. مثلاً گلبول قرمز طبق شرایط خاص برای ۴۲ روز و پلاسما و کرایو حدود ۱ سال و حتی بیشتر و پلاکت برای ۵ روز ذخیره می شود.

 

خون گیری:

جمع آوری خون از طریق ورید بازویی و با رعایت شرایط استاندارد و در کیسه های

 مخصوص که حاوی ۶۳ میلی لیتر ماده ضد انعقاد و ۴۵۰ سی سی خون، می باشد،انجام می گردد.

نسبت ماده ضد انعقاد به خون ۴/۱ به ۱۰ می باشد و حداکثر حجم استاندارد خون جمع آوری شده ۵/۱۰ میلی لیتر به ازای هرکیلوگرم وزن اهداکننده می باشد.

کیسه های جمع آوری خون می تواند چندین نوع (منفرد- دوتایی، سه تایی، چهارتایی و یا کیسه مخصوص اطفال) باشد.

 

خون کامل:

به یک واحد خون کامل که در طی خونگیری از بازوی اهداکننده در کیسه های مخصوص جمع آوری می گردد و حاوی گلبول قرمز – پلاسما پروتئین های پلاسما، فاکتورهای انعقادی … می  باشد و حدود ۱۰به توان ۹ عدد گلبول سفید و ۶۳ میلی لیتر ماده ضد انعقاد دارد، اطلاق می گردد.

حجم کلی آن ۵۱۰-۴۹۰ و Hct آن ۴۰-۳۵% و Hb آن بیشتر از ۴۵  می باشد.

مدت  زمان نگهداری آن با توجه به ماده ضد انعقاد بین ۲۱ تا ۳۵ روز می باشد.

 

 

منبع:پاورپوینت فرآورده های خونی


انجمن دانشجویان

فرایند واکاوی سلسله مراتبی یکی از روش‌های تصمیم‌گیری است. واژه AHP مخفف عبارت Analytical Hierarchy process به معنی فرایند تحلیل سلسله مراتبی است.انتخاب سنجه‌ها یا criterion بخش اول واکاوی AHP است. سپس براساس سنجه‌های شناسایی شده نامزدها ارزیابی می‌شوند. واژه گزینه‌ها یا نامزدها هم معنای واژه alternative یا candidates بوده و به جای هم بکار روند. علت سلسله مراتبی خواندن این روش آن است که ابتدا باید از اهداف و راهبردهای سازمان در راس هرم آغاز کرد و با گسترش آن‌ها سنجه‌ها را شناسایی کرد تا به پایین هرم برسیم.

این روش یکی از روش‌های پرکاربرد برای رتبه‌بندی و تعیین اهمیت عوامل است که با استفاده از مقایسات زوجی گزینه‌ها به اولویت بندی هر یک از معیارها پرداخته می‌شود. چنانچه گزینه‌ها زیاد باشد تشکیل ماتریس مقایسات زوجی کار دشواری است.

هدف تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی انتخاب بهترین گزینه براساس معیارهای مختلف از طریق مقایسه زوجی است. این تکنیک برای وزن دهی به معیارها نیز استفاده می‌شود. چون افزایش تعداد عناصر هر خوشه مقایسه زوجی را دشوار می‌کند بنابراین معمولاً معیارهای تصمیم‌گیری را به زیرمعیارهایی تقسیم می‌کنند.

معیار: آن چیزی است که براساس آن انتخاب می‌کنید مثلاً در انتخاب یک مدیر برای سازمان، معیارهای تصمیم‌گیری تحصیلات، پیشینه، شخصیت و … است.

گزینه: آن چیزی است که از میان آن انتخاب می‌کنید مثلاً در انتخاب یک مدیر کاندیداهای موجود همان گزینه‌ها هستند.

مدل‌های زیر به عنوان مدل‌های معروف در مدل AHP مورد استفاده قرار می‌گیرند.

  • هدف – معیار
  • هدف – معیار – زیرمعیار
  • هدف – معیار – گزینه
  • هدف – معیار – زیرمعیار – گزینه

فرآیند تحلیلی سلسله مراتبی (AHP) روشی برای کمک به تصمیم گیری است و بر اهمیت داوری های شهودی یک تصمیم گیرنده و همچنین ثبات مقایسه گزینه های جایگزین در فرآیند تصمیم گیری تاکید دارد. از آنجا که یک تصمیم گیرنده قضاوت های خود را بر دانش و تجربه انجام می دهد ، بنابراین تصمیم گیری را بر این اساس اتخاذ می کند ، رویکرد AHP با رفتار یک تصمیم گیرنده مطابقت دارد. نقطه قوت این رویکرد این است که به طور منظم عوامل ملموس و نامشهود را سازمان می دهد و یک راه حل ساختاری اما نسبتاً ساده برای مسائل تصمیم گیری ارائه می دهد.

علاوه بر این ، با شکستن یک مسئله منطقی  بزرگ و سپس پایین آمدن در مراحل تدریجی ، به کوچکتر و کوچکتر ، فرد قادر است از طریق داوری های مقایسه زوجی ساده ، کوچک را به بزرگ وصل کند.

در این روش مسئله تصمیم گیری به سطوح مختلف هدف، معیارها، زیرمعیارها و گزینه ها تقسیم می شود . در این فرایند گزینه های مختلفی در تصمیم گیری دخالت داده می شود و امکان تحلیل حساسیت روی معیارها و زیرمعیارها وجود دارد تحلیل حساسیت به معنی این می باشد که با تغییر وزن معیارها در رتبه گزینه ها چه تغییری ایجاد می شود. از مزایای دیگر این روش تصمیم گیری چند معیاره تعیین میزان سازگاری و ناسازگاری تصمیم می باشد. فرایند AHP با تجزیه و تحلیل مسائل پیچیده آنها را به شکل ساده تبدیل می کند.

منبع:پاورپوینت فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)


انجمن دانشجویان

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

مشاوره تحصیلی یادآوران کربلا وبلاگ نمایندگی آزادی جنیون پارت دانستنیهای عالم... صنف آ بی - A.B. class گروه درسی علوم تجربی دوره ی اول متوسطه استان کردستان ContentPublic دنیای فان مشاوره خانواده